Ölüme Dair ll

Karardý zaman.

Tarih baþka bir coðrafyadaydý.
Ve baþka bir kente göçtü,
ülkemin umut mimarlarý.

Eþ sesli bir solukla, sustu ölüm.
Geriye toz duman içinde,
yeri belli olmayan mezarlar kaldý.

"-ne diyordu burda þair" in
okuyucudan aldýðý intikam,
kemiklerinin sýzýsý kaldý.
Mezopatamya kýlýklý cesetler
sonra da esmer hüzünler kaldý.

Gözlerimse hangi acýya seslense,
aðýt çiziyorum þiirime.
Keþmekeþ bir yaradýr anadolu.
En güneyi kanar durur içimde.
Söz biter, toprak canlanýr.
Toprak, insan olur.
Þair dilsiz, anlatýr durur.
Kaðýt kaleme küs.
Tarih baþka bir coðrafya.

Güneþin doðudan doðduðuna kýzarcasýna,
yüzümün esmerliðine kýzarcasýna,
dilimin dönmemesine kýzarcasýna,
yani kýsacasý mazeret ararcasýna,
öldürüldüm.
Ve kimse duymadý.
Ve kimseye kýzmadým.


Güldüm.
Ýnsan ölürken güler mi?
Güldüm.
Ölürcesine tüm insalýðýmla,
tüm insanlar adýna ölürken,
hemde bir hiç uðruna,
güldüm.
Dudaklarýmdan mutluluk süzüldü,
Mardine,Sivasa,Maraþa ...


Sosyal Medyada Paylaşın: