Öðret bana öðretmenim sevince guçlu olmaya.. Gulup gecmeye ogret bana aldýgým her yaraya.. Öðret bana öðretmenim yaþamaya öðret bana.. Öyle ki kirlenmesin kalbim dokunmaya calýsan insafsýzlardan.
Öðretmenim soyle bana bilirsin sen nasýl bir duygudur acaba dort gozle bakmaya tek yýldýza.. Her gun bir eli tutarken bulutlardan bakmak canlýlara.. Üzülür mü acaba insan dusundugu o an: ,,Bir zamanlar onlar gibiydim ben’’.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif_Demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.