Bir mum ýþýgýnda kayboldum ben. Ateþten temiz ve zararsýz, cennetteki melekler gibi beyaz..
Bir mum ýþýgýnda kayboldum ben, ateþin ta kendisi olsa da cok narin ve gunahsýz.
Bir mum ýþýgýna tutuldým ben, týpký benim gibi bazen havadan da sallanan, ama etrafýnda hep ýþýk saçan.
Bir mum ýþýgýnda buldum ben kendimi bugun, tam sonecek derken yeniden alevlenir, etrafýnda ki golgesi ile beni buyuler.
Bir mum ýþýgýnda hayatý gordum ben.. Bir kývýlcým ile baslar, Yandýkca malzemesinden harcar.. Malzeme de tukenince bir kývýlcým vedalaþýr gibi son bir kez parlar, malzemesi, atesin yandýgý ipligi boþ kalýr, bomboþ ve soguk.. ardýnda kalýr o buyulu ýþýk her hatýrada.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif_Demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.