...:::KOYU ÇAY:::...

KOYU ÇAY

Gözlerimi temizleyen bir yaðmur vaktinde geldi.
Aðlamakla önümü görmek arasýnda sýkýþmýþtý nefes alýþlarým.
Kendimi tanýmadýðým vakitlerdi… geldi.
Ýntiharla yarýþa baþlamak kararsýzlýðýndaydým.
Sanki yýldýz kaydý saçlarýma,
Sanki Tanrýya saldýrdý aþk adýna,
Ama geldi…
Saat beni çoktan geçmiþti.
Þans sona ermiþti…Geldi.
Bank üzeri, köþe bucak öpüþmelerin heyecanýyla,
Sersem kavgalarýn sakin sonlarýyla,
Ve umulmadýk bir çarpýntýnýn koyu çaya yüklenen sorumluluðunda geldi.
Hastalýðýmý inkar ediyorken, ilaçlarý þeker kutularýnda saklýyorken ve küçük kardeþimi kýskanýyorken geldi.
Deniz kokulu manzaralar burnumu kanatýyorken,
Týrnaklarýmdan þarap akýyorken,
Ve kendimi insafsýz þairlere sattýðým anda geldi.
Saçlarýmý sigarayla yakarken,
Vahþi bir seviþmenin izi kalsýn diye boynumu týrnaklýyorken ve gözlerimin altýný mora boyuyorken
Aynadaki bakýmsýzlýðýma geldi.
Mazi resimlerine tükürüyorken ve haddimi aþan nefretler taþmasýndayken kendimi çektiðim resimlere geldi.
Aylardýr toplamayý reddettiðim yataðýma,
Yorganý üzerimden almaya geldi.
Bitki çaylarýnýn kokusuna,
Yeri deðiþmeyen hayatýma geldi.
Öylesine ama sadece öylesine geldi.
Duruyordum,
Soðuyordum,
Soruyordum: “Ne bu yüreðimin kiri?”
Ýþte o an geldi!
Beklemiyordum…Geldi!
Ýstemiyordum…Geldi!
Ýþlemiyordum…Kalktý geldi!
Güvenmiyordum…Yine de geldi.
Ýttim…Geldi!
Kapalýydý tüm kalelerim…
Kýrdý geldi!
Elimi gözlerime sürdüm dudaklarýný yýkadým.
Avucundan beslendim!
Vahþi bir adam gibi baktý gözlerime,
Sinsi bir dalga gibi deðdi kýrýlganlýklarýma,
Saç kökümden öptü…Boðazýmda düðümdü.
Delimiydi bilmem ama geldi iþte geldi!
Öyle bir andý!
Bir þarkýnýn baþlangýcý ile bitiþi gibi,
Bir tanýþma utangaçlýðý ile ayrýlýk hakaretleri gibi…
Yeni alýnan bir gömleðin ilk anýyla eskidiðinde dökülen düðmeleri gibi…

Bir kitaba bitiremeyeceðim korkusuyla baþlayýp “bir daha okuyacaðým” cümlesi arasýndaki karasýzlýk gibi,
Ýlk baþta dilini, boðazýný,kalbini yakan çayýn tequila içiþine dönüþtüðü gibi,
Açken yenen yemeðin mideye oturuþu gibi
Ve kalbe inen aðrýnýn ya her þeyi bitirdiði ya da yenilediði gibi,
Ani geldi!
Ama bir tayin kurbaný gibi,
Bir askerin kurþuna uðurlanýþý gibi,
Bir doðum anýnýn paramparça bitiþi gibi de GÝTTÝ!
Ve tam da demleniyorken sýcak koyu çayýn çarpýntýsý,
Ateþ de bitti…Çay da bitti…AÞK DA YÝNE BÝTTÝ!

Çisel Onat’07



Sosyal Medyada Paylaşın: