Ýlkbaharmýþ dýþarýdaki kokunun adý
Ilýklýk ve gözlere düþen dallardaki çiçekler
Annemi özledim
Bir de seni
Haydi, bir aþk düþür üstüme
Ýlkbahar koksun her tarafým
Özlemim
Topraktan fýþkýran filizden yana
Sevgiyle büyümekten
Ulu çýnar olmaktan
Dalýmý ve kolumu
Yaymaktan yana sana doðru
Doyasýya
Kucaklamaktan
Hayatý ve seni
Haydi,
Büyüt beni!
Ýçimde çürümeden
Adýný sevgi koyduðum tohum
Dizlerimde ve yüreðimde
Kanamalý bir ah var
Dizlerim “Ah annem! ” diyor
Yüreðim, sen…
En çok da
Dizlerim ve yüreðim
Ýlkbaharda öpülmek istiyor
Haydi,
Öpsene!
Hem kendi niyetine
Hem de annem…
Ne sen öl
Ne de ben
Sonbahar olsa da ömrümüz
Bir yudumluk sevgi
Neyimize yetmez ki
Dirilmek varken
Ýlkbaharda
Haydi,
Mutlu olalým
Sonbahara, kýþa karþý
Ve dosta düþmana…
Ben, aslýnda
Akýllý uslu bir çocuðum
Muzýrlýðýma bakma
“Çiçek ol! ” desen
Çiçek olurum hemen
Döküldükçe baþýmdan aþaðý
Sevgi çiçekleri
Haydi,
“Çiçek ol! ” de
Çiçek olayým sevgilim
El çekmeden
Ömrümüzden bahar...
S.Ün-15.04.201