uzaklaþýp gittikçe seni görmek umudu
bütün sökükleriyle sevdamýn ardýndan koþuyorum
bir bebe tüme sararken ipleri
birlikte eksiliyoruz
rengarenk çözülüþlerde
o yýllar içinde bir günü özlemekle geçiyor ömrüm
bir sedirde sen baðdaþ kurmuþ
durmadan sözlerin yerini deðiþtiriyorsun
ben pembe bulüzümün güzel olup olmadýðýný soruyorum
yakasý uzun olmuþ demiyorsun
bir zavallý yoksul var aramýzda
ona çoðalýyoruz
ve bütün duygulanýmlarýmýzý
bir güne sýðdýrma çabasýnda
yýllarla týkýþ týkýþ
sen býrakýrken sözü
ben alýyorum
uyku gelmiyor aklýmýza
sanki "an" kaçýp uzaklaþacak
bir adým atarsak kapý dýþarý
bir daha böyle gülmeyeceðiz
dedikodu da arada bahane
seslerimiz çekilirse aradan
öleceðiz özlemden
biliyor gibi bir daha böyle yüz yüze
bir kitabýn sayfasýnda birlikte susacaðýmýzý
bizi baþkalarýnýn okuyacaðýný
aþk ýþýðý hiç sönmüyor odada
aramýzdaki sarý sarý gülümseyen lâleler de
biteceðini bilmeden yüzümüzde
ince ince salýnýyor
özlemle eksilip gidiyor günler
düðme olmuyorsun elbiseme
12. 4. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.