Gelmesen; rüyalarým göçebe düþ kýrýklýklarýma döner. Gülümsemez içimde bir çocuk. Heyecaným, neþem sevincim kaybolur gölgelerde. Çünkü sen yoksan karanlýk. Aþkýmýn alevi ne kadar yansa da, yine hep karanlýk. Gözlerim görmez, aðlatýr hayallerim. Hep ayrýlýk resimleri gelir aklýma. Ama sen gelsen. Gülümsesen karþýdan, öylece baksan. Aðlatsan beni. Mesafeler azalsa, uçuþsa umutlar göklerde. Sen gelsen. Hep burda olsan. Yanýmda olmasan da karþýmda. Benimle olmasan da aklýmda.
30.O1.2009 23:54 Burhan Karaca Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.