TAZİYE

eski ahþap o salýncakta
belki de iki dengeydik senle
aramýzdan geçen o kara kedinin suçu yok
bir tarafý aðýr geldi iþte aþkýn; gurur…
duþtük sonunda
onun salýndýðý yerden ayrýlýða

oysa ne de güzel baþlamýþtý her þey
sen volkanýný gizleyen utangaç bir dað
ben çatlaklarýný gizleyen bir sýrça
eritti lavlarýn o camý sonunda
keþke aþka yaraþýr bir þekil verseydin bize
bir camgeran ustalýðýyla

ama neyse
þimdilerde daha iyi görüyorum seni
ses oluyorsun ruhsuz þiirlere
ayný ruhsuzluk ile
belki de bu yaradý sana
hem zaten baþka nasýl öldürebilirdin ki
içindeki beni
içimdeki seni

biliyorum dost bildiklerine sarýldýn þimdi
ve eminim sana onlarýn hiçbiri
bize deðil, aþkýna sýkýca sarýl demedi
çünkü inan iri yarý güçlü adam inan
kimse seni benim kadar sevmedi
kimse seni benim kadar özlemedi

biliyorsun yaz geldi
iðde kokularý karanfil kokularýna karýþtý
geçen gün bir parkýn
belediye demirbaþý bankýnda otururken
bir çocuðun "goool" sesiyle irkildim
hatýrla fenerbahçenin gol attýðý o gün de irkilmiþtim
güldüm, çok güldüm
dedim sonra
bile bile verdik kupamýzý þüphenin avuçlarýna
ve düþtük geleceðin kümesinden
ahlar ve vahlarla

yine neyse
saçlarýmý siyaha boyattým
beyazlarým yok hiç çekmedim
hep çektirdim bilirsin
sanýrým bir daha sýrf sen seviyorsun diye
boyatmayacaðým kýzýla
çünkü sen yüreðini kararttýðýn o günden bu yana
yastayým
Allah rahmet eylesin aþka

jir-fhrn
Sosyal Medyada Paylaşın: