mafsallarýna göm sevdayý
ben seni ki gördüm
müntehir üç kelime saklarken
vurgun yemiþ
dilinin altýnda diyemediðin
o üç kelime
-lütfen-
-artýk-
-sus-
vurgun yediðimiz aþikâr
gizlice devþirilen
bir avuç
acý gerçek serpiyorsun
sustalý aðzýyla
kutsal sunaðýma
batýyor gergin damarlarýma
düþüyor böðrüme
gerçeðin kanatan kafiyesi
o üç kelime
-anla-
-lütfen-
-git-
maviler gülümseyen cellatým
böylece konuþursan
hani olur da dinlersem
dolaysýz bilerek o boþluðu
ve
atlarsam
geçer mi!
içimin uðultusu
beni bu deniz
beni bu deniz korkusu
avuçlarýnda topluyorsa
zeytin gibi ölüyorsam
ay düþmedikçe denize
tut beni tut
dirimlerimle bölüþtüðüm
seni yâr bildiðim
beni söz aralýðýnda dâra çekme
-tut-
-beni-
-býrakma-
bir kâfiye çekmese
kendi þiirime bile uðramam
farzet gözleri mühürlüyüm
þiir;
içre boþalan þelâle
dilimin altýnda biriken
her mýsraya gerilen zar
i mgeler
hep ama hep
sana dair
deme ki
soldukça içimizde buðulandý hayâl
bir çizgi kýrýp döken gönlümüzü
ýsýtýr bu aþk yüzümüzü
baþlarýz hilâl gibi incelmeye
deme ki
-olmuyor-
-aþkým-
-git-
olmuyor aþkým
öpsem bir karanfili
diþlerimin arasýnda çiðnesem
kalbim titrer
bir deniz ki yerle gök arasý
uzayan yollarý tutmuþ
mavi gözlerinin ýþýmasý mavi
bir çýðlýk ki beni bulan
hep karanfil dersem
hep kalýyým dersem
hep koklýyým dersem
-olur mu-
-olur de-
-aþkým-
giderken yaðmurlar baþlamýþtý
bürünüp koca koca bulutlarý
pencereme vuran damlalarýn
sesini kýskanýyorum artýk
sana gel demiyorum
ben seni bekliyorum yâr
bu yaðmur bir davet
çýðlýk gibi yankýsý seni bulan
uzak uzak ölmeyi
kýzýl bir gül gibi denizi koklamayý bilirim
her ölüm bana âþina
yalnýz seninle açýldýðým enginlere
cesedimi kendi elimle dalgalara atmadýðým mý yok!
kabuk baðlamayacak beden
yosun tutacak denizden gelen
beni bu deniz korkusu boðsun
beni bu uðultulu deniz.