deniz
hiç bir koyda
ince kumlardan þiir yazmamýþ
durmadan dalgalarý fýsýldýyor
mavi karýþýyor
çýrpýnarak düþüyorum
vuruyor yüzüme
dalgasý
yüzdüm kýzgýnlýkla
uzandým altýn sarýsý kuma
sordular
anlattým
gönlümün sergisinde
bütün kibirler bel kýrmýþtý ona
asýrlarýn biriktirdiði gölgem
durgun
suretim solgun
þimdi
ay þavkýr birazdan
mülküme yalýn-ayak yürür
kýracaksan þimdi kýr
haykýr
dür defterimi
umarsýz
uzanmadan
mevsimler önüme
sýrattan geçirdiler
gizlediler yýldýzlardan
öyle uzandým sere serpe
sandým ki çocukluðum
az ama öz çokluðum
birdenbire hayat
birdenbire yakamoz
çýkýp gel
öyle uzan yanýma
ak yazým’dý
beþiðimde belenmiþ
toz duman oldu deniz
durma süpür
dalgalarla benliðimi
birdenbire çýngýraklar verip elime
keskin kayalardan
bir yýlan kýzgýn
zehir zemberek karýþýyor bedenime
çýrýlçýplak içiyor
ince kumlardan þiirleri
içiyor
geçiyor
kendinden
sonrasý
bir yaðýzlýk
süpürüp yalnýzlýðý
dalýyor aþk denen oyuna
geri geleceðim
sen bulutlarýn ardýnda güneþlen
çileden doðan her arzuya ses ver
kýskandýrmaz güneþin solduruþu!
ben geçmiþi unutarak yaþarken
sen solan güzelliklere saklan
senden ayrýlýðýmý kendimden saklar
beklerim
alnýmda
kýrýk dökük aþký taþýr
gözlerin yüreðimde
sözlerin içre
karanlýklar arasýnda
olduðum gibi
mustaribim
acý bir kederle.