hatýrlar mýsýn, newton’un kafasýna elma düþtügü gün ilk kez söylemiþtim seni sevdiðimi...
pek mahçuptu yüzüme çarpan rüzgar ve buharlý bir geminin güvertesinde simit yerdi martýlar.
hem divan-ý hikmet yeni yazýlmýþtý. hece hece örmüþtük geceyi ve bir divitin ucundan tutunmuþtuk papirüse. ham bir öpücüðün ferinde ölmüþtük yeniden doðmak için aþka.
damdan dama atlarken buz tutardý kediler ve buruk bir acý tutunurdu içimize. sarkýt sarkýt buzlarý ürkütürdü külliye sokaðýndaki hanlarýn. görmeyen inanmaz ama kýþ bile üþürdü bazen.
hatýrlar mýsýn, o vakitte de yazýyordum sana seni anlatýyordum her dogmaya bir düzelme þansý tanýmak adýna. sonra sustum. adýna bir heykel diktim yüzümdeki yoksulluða. yalana alýþtý dilim. oysa bir çocuðun bayramlýk esvabýný sevdiði gibi sevmiþtin sen beni.
sahi ne güzel sevmiþtin / dinmeyen ve kendinden baþka hiçbirþeyi dinletmeyen bir þarkýydý aþkýn... / hatýrlar mýsýn?
nisan 2012 -Bir/ikinTiLer- iLker...
Sosyal Medyada Paylaşın:
rekliranek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.