þimdi sana açýyorum kanatlarýmý... bir ferda bir alýndýr ki bu kader; sen; her zerresinde emeði varolan Rahman’ýn yazmýþ olduðunu sevmek ve yazgýsýndaki lezzeti hissetmeksin.
vahimliði vehametinin solgunluðunu aþmýþ olan veba günleri gelip çattýðýnda azýk edilen hasretin bir müridi gibi sensizliðe alýþkýn olmayan nefsimi kurban vermemek için ziyan bir gaspa, güz güz bakan gözlerini alýp çakýyorum aklýma... sana açýyorum kanatlarýmý edeptir çünkü senin gözlerin...
þimdi sana açýyorum kanatlarýmý eriþirsem eðer denizlere içimdeki uçurumda biriken bu zehri, bu öfkeyi söküp alacak deniz gülleri... uyuyacak þeytan, yorulacak. aydýn bir sonsuzluktur artýk bundan sonrasý ve hududu yoktur bakýþlarýndaki sufiliðin. neye deðse eritir, þeklini inkar eder herþey... þarkýlar yazýlýr sana. bir medetsin sen irdelendikçe içimde ivmelenen. aþikar güdülerden uzak sunaklarýnda filizlenir tohumlarým ve feyz alýnasý bir suskunluktur, edeptir senin gözlerin.
mayýs 2010-eKmek aRasý þaRaPNeL-iLker
Sosyal Medyada Paylaşın:
rekliranek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.