çýrpýnýþ
kýpkýzýl hüzzam sâla
matem en giz esiþ
topluyorum gökten
mürekkep getirip buluttan
bugün hayatý yazacaðým
yontulu istifhamýna
söz
içre köz
ezberden deðil
þiirden okumak için
düþümde kesiþtiðim -k/adýna-
öz iki sesle
içimi mýrýldanýp
ay umuda doðanda
aþka kanatlansýn
yönlerine yansýtacaðým
dinle
þiir ki ruhun diðer adý
ve ben
kalbimin aynasý bildim
adýný
sûr’la üflerim -o vakit-
uzadým gör
bu þiir kör
yüreðim incelip mýsralarda
ötelerde bir çýðlýk gibi
baþtan
ayaða
sustu
âmâ göz
serviden su aldým
yudum yüzümü
þiiri;
düþtüðü yerden kaldýr -a kadýn-
mýsralar kanayan kalbimin kaný
kesik parmaklarýma takýlan niþane
acýlý sözler
ölümlü sözler
uyandýrýr göðsü daðlý laleleri
çoðul gecesine konarsýn
kelimeler ve sen -diken-
divit olup batýn
kalbimin hokkasýna
umutla
ecel rýhtýmýnda
ak ölümle ýslanýr dudaklar
kýzýl tonlarý kabardýkça kabarýr
kezzap girdabýnda durallaþýr
hasret
umutlan.
umutlan.