sunaðýmda biriken
kelime artýklarý
söz eskileriyle yazdým þiiri
lâkin
adýnýn geçtiði her mýsra
ihânetin ve yediveren gülü
belki de bu yüzden dilsizim
gittin
merhamet býraktým köþeye
sesini tülbentle örtüyorum -sus-
aþinâ olduðum kelime-i tevhid akýyor
þölen gibi-hep
kalb nûr
dil sükût
sen gidince
öpülen ellerin dudaklarýmda
dýþarýda yaðmur baktý gözlerime
kýrlangýçlar araladý kapýlarý
kar yaðýyor sandým
yanýldým -sus-
çoðaldýlar
kaburgalardan melekler
kollarýný çözüp boyunlarýndan
kum fýrtýnasý kundaðýmdan
ayýrdýlar beni
artýk bütün aynalar
vedaya dönük -sus-
mezarýmý incir altýna kazmýþ annem
veda bana deðil -deðil he mi’ oðul- diyor
rüzgâr bu mevsime
bu mevsim veda sana deðil anne
hakîkatin kýrýk bir düþü
gül açar çözülüyor dil
imân ettim her giz’e
sus.