Bu gün, katilimi öldürdüm; Bileklerindeki kaný avuçlarýmda hissettim. O kadar sýcaktý ki, Gözleri kapanýrken hiç aðlamadý. Gülümsedi sessizce, Sanki, sanki seviniyordu öldüðüne. Tüm acýlarýndan ve yalnýzlýðýndan kurtuluyor gibiydi sanki. Hiç bi söz söylemedi gözlerine bakarken. Bu gün, katilimi öldürdüm. Aynanýn karþýsýnda bilekleri kesik dururken, Hiç çýðlýk atmadý, yardým istemedi benden. Dalýp giden ve kendini seyrettiði parýldyan gözlerinde, Kendimi gördüm önce ve seni. Bu gün, katilimi öldürürken, Geçmiþimi gördüm. Nasýl yalnýz kaldýðýmý, acýlar içinde kývrandýðýmý. Bu gün, katilim ölürken, Donuk gözlerinde kendimi gördüm. Neler düþündüðünü düþündüm o ölürken. Yavaþ yavaþ ölümünü izlerken, Son arzusu olarak, yalnýzca bi sigara istedi benden. Beraber paylaþtýk ayný sigarayý. Dokunduðumda, bedeninin soðukluðunu hissettim. Her nefes alýþýmýzda sigaradan, ölümün tadýný aldýk beraber. Bu gün, katilimi öldürdüm. Bulaþtýrdým üstüme kanýyla beraber tüm duygularýný. Onun nasýl biri olduðunu hissettim. Sessizce anlattým düþüncelerimi. Bu gün, katilimle ölürken; Seni düþündük beraber. Kalbine dokundum. Tüm vücudu buz kesmesine raðmen, kalbi hala sýcaktý. Bu gün, kendimi öldürürken; Katilimi öldürdüm. O hala seni düþünürken... Bu gün; Katilimi Öldürdüm.
15.08.09 02:40
Burhan Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.