gece henüz kendini keþfetmiþken
buharlanýyor karanlýðýn izi
hüznün iliklerinde özgüleniyor
uçuþan kalýpsýz bedeller
yenik düþmüþ yaþamsal tanýðýn nidalarýnda
kurgulanýyor düþler
ve
sahipsiz izlerde alýcý buluyor rüya tabirleri
bir zamanlar
hayallerin kollarýna deðerken
sevdanýn göz bebekleri
yamanýyor uykularda þefkat
sürükleniyor uzaklara
karanlýk sevgiler
sessiz düþüncesiz
ruhlarda dinlenen gece
kýrpýyorken eþ anlamlý bilinçaltlarýný
ah kendim
durmak zordur hasretin kaybolduðu yerde
hüzne gömülü okunaksýz umutlar gibi
....