Kim demiþ zayýftýr âcizdir beþer?
Günahý hiç yoktan(!) var eder insan!
Bilir ki bu demde cürme tövbe þer!
Hakk’a isyân ile kâr(!) eder insan
Mutmain kalb ile sonsuz gücünden
Dost seçer kendine münkir içinden
Nefsine pay verip her sevincinden
Hayýrdan imtinâ, ar eder insan.
Bir damla su iken, çamurken aslý
N/isyanla tüketir üç günlük faslý
Ruhunu býrakýp bir ömür yaslý
Ahýret yurdunu nâr eder insan.
Haslet pazarýndan alýp benliði
Özenle büyütür kini, hinliði
Aklýna mâl edip tüm zenginliði
Dünyayý hevaya dar eder insan.
Az beceri midir "gönüller yýkmak,
Kadehler devirip, zar-zor ayýkmak?"
Dil baþýna buyruk, her hece tokmak
Selamý, kelamý kir eder insan.
Benlik taslayýnca us denen cüce
Aldýrmaz ne demiþ Kur’an’da Yüce
Ha gündüz güneþi, ha zifir, gece
Ak ile karayý bir eder insan.
Bir Benî Adem ki zaferden emîn
Emrine âmâde bu rûy-i zemin!
Mazidir Elestü, boþadýr yemin
Hesabý kendine zor eder insan.
Feveran etse de her bir âzâsý
Mezardan öteye uymaz yasasý
Çok söze ne gerek; sözün kýsasý;
Lâin’i gönlüne yâr eder insan.
"Heyhat! Bir düþünse, ar eder insan!"
Mecit AKTÜRK