Üzdük birbirimizi diyerek "þucu-bucu"
Ayan beyan ortada acýklý ahvalimiz
Benliðimizden geçtik söz verdik ettik rücu
Þimdi yürek daðlýyor hal-i pür-melalimiz
Oysa "büyük devlettik"; "asil milletiz" güya
Nerden nasýl türedi bunca hain, eþkiya?
Kaldýysa þayet hâlâ zerre miktarý haya
Ýndirin yumruklarý; dostça deðsin elimiz
Kanadýkça yarasý Temmuz’un onbeþinin
Harlayaný çok olur kargaþa ateþinin
Kuyusunu eþmekten kardeþi kardeþinin
Tuzaklarý bozmaya kalmýyor mecâlimiz
Tefrika kök salýnca bir toplumun içine
Halel gelir günbegün devletinin gücüne
Herkes çözüm arasa zaafýna, suçuna
Serap olmaktan çýkar kardeþlik hayalimiz
Deme sakýn "hatam yok, cümle cahil ben zeki
Baþtan sona haklýyým, haksýz olan öteki!"
Hiç barýþa, dostluða bir þans verdin mi peki?
Düþün, neden hüzünlü yýldýzla hilalimiz!
Gelin verdik göklere uðrunda tuttuk nöbet
Gaye arzý endamla salýnsýn ilelebet
Yapýlan her hatanýn bir bedeli var elbet
Söz konusu istiklâl; evlâd-ü iyalimiz!
Az mý çektik yýllarca fitne-fücur, nifaktan
Az mý bir iz aradýk zindanlarda þafaktan
Aklýn yolu geçerken hayýrda ittifaktan
Þerde karar kýlarsak büyüktür vebalimiz.
Mecit Aktürk