Dindi artýk çaðlayan ses; çýrpýnan kuþ þimdi hür
Çýðlýðýndan çýð düþerken, çið yaðarken yandý nem
Dondu feryat; tesbihimden damlayan hû çok þükür
Her musîbet bir ganîmet, her cefâ kâr; haz benem!
Bakmayýn siz âhý bitmez avcu ýslak mendile
Kasvetinden pek usandým, muzdarîbem ben bile
Gün batarken þemsi buldum hiç gerek yok kandile
Derde aðyar, gönlü gülzâr Nevbahar ben, yaz benem
Fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilâtün / fâ’ilün
Mecit Aktürk