UMUTSUZLUKTA UMUDUMSUN

Beyaz güvercinler sema ya yükselir alaca karanlýkta,
Sýcacýk bir yorgan olup, örter üzerimi.
Martýlar þahit olur gökyüzünde,
Eþlik ederlerdi,okyanusa açýlan umut yolculuðumuzda
Deniz fenerleri yol gösterir, puslu akþamlarýma,
Gecenin ayazýnda,titreyen kalbini,
Ayýn ýþýðýyla sarar, yaralarýna merhem olurdum.
Dalgalarýn inleyen , sesiyle yazacaktým , sevdamý.
Þimdi martýlarýn, sesleri çýðlýklarý,
Adýný haykýrýyor ümitsizce,
Yalnýzlýða terk ediliþimin rýhtýmlarýnda.
Sessizce akan gözyaþlarým,
Yayýlýyor.sessiz ovaya.
Kýyýlara vuran dalgalar,
Yavaþça çekiliyor yüreðimden.
Geceler karanlýk, geceler sensiz,
Loþ ve yaðmurlu gecelerime,
Kaybolan yýllarýmýn ardýndan.
Ayda ýþýk vermez oldu.
Sensizliðin her damlasý.
Savruluyorum,damlalar yapraklarýma düþüyor.
Dalýmda en güzel þarkýlarýný söyleyen.
Serçenin yanaðýma kondurduðu,
O son buse gibi….
Yüreðimde büyüyen sevdanýn,
Maviliðine kazýnmýþtý duygularýmýz.
Özlemlerin, ayrýlýklarýn, iç çekiþlerin….
Karanlýðýn içinden parlayan yýldýzý almak gibi…
Gökyüzü de karanlýk,benim kalbimde..
Acý çekmekte bu olmalý,
Umutsuzca dalgalara sarýlmýþým.
Aþk yanýmda yokken bunu anladým.

04.09.2011 Gülseren Akdaþ



Sosyal Medyada Paylaşın: