ARTIK UMUTLARIM ÜŞÜMESİN

ARTIK UMUTLARIM ÜÞÜMESÝN

Kara bir gecenin acýsýný taþýyordu yüreðinde
Her þey varla ,yok arasýnda, yokluðun sarhoþluðu cabasý
Uyandýran yok düþlerimden, yanaklarýmdan sýzan,
Ilýk gözyaþlarým acýlarýmýn,umutsuzluklarýmýn yaðmuru,
Saklandýðým gölgelerin ardýnda,var mýdýr, bir umut,
Rüzgar bir avuç kor olmuþ,kuyruðunu sallayan,
Sadýk bir köpek gibi yüzümü ellerimi yalýyor.
Paltomun yakasýný kaldýrmýþ yürüyorum.
Piþmanlýðýn., çaresizliðin acýnýn ayazý içine iþliyor.
Son cemre düþüp de,dost elimden tutana kadar.
Bende mevsim sonbahar,dudaklar titrer,gözler aðlarken!
Gamzeler derinleþir,yanaklarýmda,adýmlar yorgun.
Dayanýlmaz bir ses çýðlýk çýðlýða, bulutlar bu günde siyah!
……
Yorgun adýmlarýn ardýndan gelen bir umut.
Yüzündeki su berraklýðý,gözlerinde sonsuz deniz
Yakamoz ýþýltýlarý,gecenin bir ucundan tutup .
Sabahýn ilk ýþýklarýna uyandýrýr beni ,
Ilýk bir güneþ doðar,sýcacýk ýsýtýr yüreðini,
Ýlk umut adýmlarýný atar, yürümeyi öðrenen bebek gibi,
Kentin soðuklarýný içine hapsettim,
Aklýný çelen düþüncelerini de.
Artýk umutlarý üþümesin diye.
01.02.2012 Gülseren Akdaþ



Sosyal Medyada Paylaşın: