AĞAÇ DALLARINDA KALDI SEVDAM

AÐAÇ DALLARINDA KALDI SEVDAM
Þiirler yazdým sana ,
Þiirden anlamadýðýný gördüm,
Ben ýsrarla yazdým, sen okumadýn.
Sonunda þiirler yazan kendimi buldum.
Bu yüzden þair oldum.
Daha da aþýk, oldum sana,
Bu yüzden deli divane gezdim,
Oldum da ne oldu.
Sonunda yaralý bir ceylan,
Sen kuru dalda bir serçe.
Gönlünde kalmýþ bir güzel.
Damarlarýmda çaðlayan.
Beni benden alan aþk.
Bana göre aþk hüzün.
Sana göre mutluluk mu?
Kuru dalda kýþýn üþür ya serçe.
Hüzünle bakar ya.
Sevdanýn yollara düþmüþ hali.
Hani bazen de!
Sabahçý kahvesinde yudumlanan özlem gibi.
Biraz sýcak,biraz demli,biraz þekerli.
Yüreðimi yakarcasýna sýcak.
Gözlerimde uzaklarda ki hüzün.
Artýk bana sormayýn aþký.
Dizelerime bakýn bana yeter...
Gönül penceremden taþan,
Acýlarýn satýrlardaki çýðlýðý.
Hüzün dolu dalgalar,
Sarý saçlarýna vurur ya…
Yüreðimin acýsýn mýsralarýma dizdim.
Aðaçlara astým ben aþký.
Çok oldu topraða gömeli.
Bana göre hüzün olan bu aþký,
Her yazdýðým mýsrada ,
Her ziyaret sonrasý,
Ettiðim dua gibi ,
Aðaçlara astým ben aþký
Sen kuru dalda bir serçe misali.
11.02.2012 Gülseren Akdaþ





Sosyal Medyada Paylaşın: