EYLÜL SABAHI

Atkýsýný boþalttým öfkemin
Bir süredir böyle oluyor hissiyatým
Saðlýklý cümleler kurmak varken çözülüyorum
Sensiz geçtiðim mahallemin ýþýklarýný özlüyorum
Saçlarýnýn güneþi vurmadan þimdi yüzüme
her rüzgârda sesini duyuyorum





Böyle oluyormuþ demek özlemek
En acý hatýrada bile gözlerimin önünde
Eylül sabahýydý kapýna koþtuðum gün
Sen yoktun
Oradan bir kartopu gibi yuvarlandým sahile
Kaybetmek böyle oluyormuþ meðer
Demek böyle acýyla dolarmýþ yürek





Son piþmanlýk fayda etmez belki
Belki hiç önemi yoktur bunlarýn
Hayat sürükler bizi bir yaprak gibi sokaklara
O karanlýkta kederin omuzlarda verdiði aðýrlýkla
sallana sallana yürür insan






Çok yazdým böyle satýrlar
Birçok kez düþtüm dizelerin kucaðýna
Piþmanlýk özlem midir?
Yoksa özlem piþmanlýk mý?
Belki hüzün çiçeklerim kurumuþtur penceremde
Bir yaðmur gibi bekler beni






Sancý soluðunda odaklanýyor
Kalemim hep ayný hüzün resmini çiziyor
Hep aklýmda bu iki soru
Piþmanlýk özlem midir?
Yoksa özlem piþmanlýk mý?

ÖMER ARDALI

30 MART 2012


Sosyal Medyada Paylaşın: