Ýflah Olmaz Þairim
Güzel bir göz taktý beni peþine,
Sürür gider bilmem nire ahirim!
Rastlamadým bu âlemde eþine,
Yanarým, hoþ görünse de zahirim...
Aklým aldý benim bir çift yeþil göz,
Ne laf anlar, ne de dinler tek bir söz!
Her bakýþta içim dolar sanki köz,
Ben ömrümü çürütmekte mahirim...
Gece gündüz gözlerimde bir o var,
Meftun oldum, anlamaz ki nazlý yar!
Ey Allah’ým n’olur beni az uyar,
Uyku, tünek kaybettim ben sahirim...
Hiç görmedim böyle güzel gözlüyü,
Huri midir nedir melek yüzlüyü...
Bir dinledim baldan tatlý sözlüyü,
O, Zühre’yse sandým ki ben Tahir’im...
Kim demiþ ki sevdayý hiç bilmem ben,
Geceleri uykularý bölmem ben?
Ýnanmayýn dersem; “aþktan ölmem ben! ”
Ben sevdadan iflah olmaz þairim...
Antalya–2012/03
TDK:
Ahir: son, sonunda, akýbet
Zahir: dýþ görünüþ
Meftun: tutkun, gönül vermiþ, vurgun
Sahir: (sahur/ dan) geceleri uyumayan, uykusuz
Zühre: Tahirin gözdesi, çoban yýldýzý, Venüs
4+4+3=11 li hece vezni... Kurgu bir þiirim... Abarttým mý yoksa?
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.