İntihar Demiyorum, Unutmak

Ýntihar demiyorum, unutmak..
Yavaþ yavaþ nefes alarak
Ve bir jiletin bileðimdeki son dansýný finaline kadar izleyerek..
Ölüm denilen sinemada,
Sensiz,
Tek baþýma..

Gözlerim doluyor,
Arþivimdeki biz filmi baþlýyor gözümü kapattýðýmda.
Yönetmen benmiþim gibi,
Ne çok baþrol vermiþim öyle sana,
Ne çok oynamýþýz aþk denen bu oyunu çocukca.
Kurallara bile uymadan
Ve birlikte uyumadan asla..

Elime baksam elimi tuttuðun gün geliyor aklýma,
Avuçlarýmdaki çizgiler bir falda ömrün olduðunu söylüyor yüzümü tokatlarcasýna.
Yani sen gidince ömrüm bitti mi benim ?
Aðlýyorum,
Unutmak istiyorum yalnýzca.
Oysa ayaklarým bile seni anýyor beraber yürüdüðümüz yollarda.
Ayakkabý týkýrtýlarýný taklit ediyor ayakkabýlarým,
Her adýmda..

Ýntihar diyebilirdim..
Çünkü çok uðraþtým unutmak için,
Beraber dinlediðimiz þarkýlarý sildim.
Gittiðimiz yerlere bir daha hiç gitmedim.
Sustum,
Seni seviyorum’u ezbere bilen dudaklarým inanmazdý
Ýçimden söyledim.
Hayaline karþý baðýrdým;
Seni sevmiyorum dedim..
Baþka gözlerde aradým sonra o masum gözbebeklerini,
Baþka gözlerden baktým hep gözlerine..
Hayaldi hepsi, sahte;
Uyandým düþlerimden düþünce..

Þimdi sýcacýk ellerin yerine,
Soðuk bir jileti tutuyorum ellerimle..

Ýntihar demiyorum, unutmak..
Hem de bu gece,
Sabaha manþetlerde tanýdýk bir ceset göreceksin.
Üzül,
Artýk aklýma bile gelemeyeceksin..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: