Ýstanbul mu dilini yuttu bu saatlerde sen mi
yýldýzsýz lâmbalarýn halsiz aydýnlýðýnda
suç perperiþan suç kendinden bi haber
boðazýn en karanlýk yerinde soluyor
can veriyor boþlukta sözcükler
acelesi var adýmlarýný çalanlarýn
Ýstanbul uyumaz öyle, sen uykudasýn neden
arkanda býraktýn seherle uyanýþlarý
dik yamaçlar uzaklaþtý yavaþladýkça adýmlar
bozuldu yollarýn düzeni,kaçtý ahengin
sana Ankara yakýþýr en kahýrlý yanýndan
kürsülerden atýlmak çalýnan saatlerde
suskunluða bozulmak uykucular kentinde
saraylarda baþkalarý oturur,yüzleri yapma
bebeler gibi çizgileri alýnmýþ
gözlerinden gülmezler,ikircikli bakýþlar
ipek hýþýrtýlarýna karýþýr da aðýtlar
maskeli bir baloda sanýrsýnýz gerçekler
öyle yapay çehreyle kýrýþmaz alýnlarý
vicdan sesleri ürker,dýþa savrulan sözden
neden bulamam seni her adýmýmda varken
yüzünde gülümserken,yüreðinde çarparken
daðlardan akan sular denize kavuþacakken
deðiþtirir mi yoksa yönünü azgýn seller
sevgi bekler menzilde nöbette asker gibi
uzaklaþýr mýyýz yoksa bir fotoðrafýný çekip
bilmem açar mýyýz dersin ince su yollarýný ?
29.3.2012 Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.