Bazen Ruhum’u rüzgara satarým, Esip geçeceðini bile bile. Ama o hiçbir zaman sahip olamaz yüreðime Çünkü Ruhum’u alabilecek kadar zengin deðildir elleri Tutamaz kalbimi…
Ben sadece izin veririm tutmasýna, dokunmasýna… O sadece þaþýrýr, inanamaz saçlarýmý ellerine býraktýðýma. Ellerine deðen saçlarýný hayata tutunacak parmaklýk zanneder, Asýlýr sadece asýlýr, Asýlýr yüreðimde, yüreðime asýlýr…
Ben izin verdim yanaklarýmý ýslatmana, Sadece bir anlýktý her þey, Ýzin verdim ve ýslattýn, sonra da gittin Þimdi sildim ýslaklarýmý, saçlarým düzelttim Ve makyajýmý tazeledim, sahte gülüþlerimi de taktým yüzüme…
Çok yalan söylüyorum bu ara, Hep “Ýyiyim” diyorum, iyiyim aslýnda, Sadece iyi olmaya deðil, iyi görünmeye çalýþýyorum… Ýçimin nasýl olduðu nasýl olduðu çok da önemli deðil, Nasýl olsa kimse göremiyor…
Toplarým kalbimin kýrýklarýný, Anýlarýmýn tortusunu alýr, uçurumdan aþaðýya atarým… Yüreðimi toplar, yola koyulurum. Ruhum’u býrakýrým yine rüzgara Sarýlýrým Güneþ’e…
Yine izin veririm Kalbimin kýrýlmasýna, Yine baþtan yaparým hayalden evimi, Aðrýsa da her yaným, Yine Güneþ’e ev sahipliði yaparýz yalnýzlýðýmla beraber Yine, yeniden doðarýz bir sabah Güneþ’le birlikte…
YirmiYedi-Mart-ÝkiBinOnÝki*21:30 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.