karanlýk zamanlarýn
saçlarýnda çoðalýyor yýldýzlar
sonra tek tek düþüyor
öncesiz lekeler gibi
ve..
kül rengi yeryüzünde
bükülüyor giz
ayakta alkýþlanýyor yasak düþler
o vakit ki
avuçlarýmda geziniyor uzaklar
tek yürek el vermiyor
hasretin karanlýðýnda yeniden nefes almaya
susuyor boðuntular
sen sýrýtan özgürlük
ayrýldýðým zaman kendimden
nedense hep gökyüzü oluyorsun baðýþlayan ezberlerle
ah yaþam çaðýrma beni
delilik elbisesi giymiþ siyahlar gibi
....