Ararım...(Gülce/Buluşma)

.................................Seni ki seni
.........................Yâr seni seni
.................Seni arar iken
...........Kaybettim beni...

Hasret kalemiyle þiirler yazdým
Hâyâlde, gerçekte, falda ararým...
Her dizede yenik ruhumu ezdim
Kalemde, kelâmda, dilde ararým...


Günün kehribarý
Gecenin nuru
Gökkuþaklarýnýn nazlý umuru
Göz nurumda saklý gönül yaðmuru
Damlada, doluda
Selde ararým...


Ýnci biriktirir seven gözlerim
Sessizce dökülür kuma giz’ lerim
Dolunay göðsünde ayak izlerim
Deryada, nehirde, gölde ararým...


Ýsmimde cismimde, gökte ve yerde
Perçemim yýkayan þu tuzlu terde
Þebnemler düþende güle seherde
Uzakta yakýnda
Bendeki çiðde
Sýlada, gurbette
Elde ararým...


Safâ-nazar ile dostun cemâli
Aynadýr özüme, görünür Âli
Kuyunun dibidir Yusuf’un hâli
Eyüb’ün teninde, hâlda ararým...


Güvercin oldum
Açtým kanatlarýmý mavi düþlere
Dost oldum
Özümü içirdim cümle kuþlara
Ferhat’a Þirin, Mecnun’a Leylâ
Daðlý gönüllerin þakýyan sesi...
Yýrttým öfkeleri, estim coþlara
Yaprakta, çiçekte
Dalda ararým...


Kirpik uyur, bebek bakýnýr arý
Düþküne sebildir yüreðin kârý
Ne atlas ne saten ne ipek, yâri
Abada, çuhada, þalda ararým...


Herk vakti...
Topraðýn özlemi tohum, döllenir...
Bir yaný deli poyraz
Savurur günâhýn baþaklarýný
Çakmak çakmak sema
Kýskanç bulutlar
Ben seni yelde
Yelde ararým...


Türküler haykýrýr: "Gel de beni sar
Hoyratta, gazelde, barakta Ensar"
Öyle bir týný ki notalar susar
Sazýmda inleyen telde ararým...


Hâlâ bir muamma insandaki hýnç
Nedir getirisi
Anlaþýlmaz günc
Zeytin ýþýltýsý, sevgi, trunç...
Ve Ateþten gömlek dikse de diken
Bülbüle cevr eden gülde ararým...


Neþterin deðdiði yara daðlar da
Nefesim Ýmtihan, caným að’larda
Eriyen nefsimde, yanardaðlarda
Ateþte, dumanda, külde ararým...


Eðmeli kastal’ým cemalin ki ay
Sen peykan ben hedef tahtasýnda zay
Bezirgân deðilim, kýblemde sen var
Bin bir çiçekten bin defa doðdum da
Her kovanda petek petek sen doldum
Bilmezler
Özümü balda ararým...



Dolaþtým ummaný oldum Abdalý
Köksüz bir gövdenin olur mu dalý
Karani kokunca hýrkanýn alý
Yemen’ de, Hicaz’ da, çölde ararým...


Ýnsan denilen derin denizi
Ýstiridyedeki incili izi
Binlerce
BÝR’ den olan BÝZ’ i
Vahdet-i Mevcut’ da
Yolda ararým...

Her takvim güz gibi, ömürden kovan
Saatin minesi, akrep yelkovan
Döndükçe ruhumda dün bugün ve an
Günlerde, aylarda, yýlda ararým...


Refika’m, hayat bilene bir maden
Kazdýkça, cevherin içinde Âdem
Ve tut ki kaymaktýr, doyumsuz tadý
Ve tut ki sabundan, kaygan zemini
Yani efendim; Sevgi imaným, inancým dedim
Nikabýn altýnda
Tülde ararým...


Son defa uðradým Erzurum, Muþ’ a
Dizimin dermaný yetmez yokuþa
Mihmanýdým þimdi yolcu Hamuþ’ a
Sýrladým ben beni, sal’ da ararým...

Refika Doðan -Antalya 2012 Mart









not: amatörce yazdýðýmýz emek ve göz nuru dolu yürek damlalarýmýzý titizlikle deðerlendirerek -sembolikte olsa - ödüllendiren "Edebiyat Defteri" deðerli seçki kuruluna teþekkür ederim.








Herk: (yerel aðýz) coðrafik koþullar dolayýsýyla, bizim oralarda -muhtemelen Nisan ortalarýndan Haziran baþlarýna denk gelen bir tarihte- ekinden önce topraðýn sürülerek - kýsa bir süre de olsa- dinlendirilmesi
Mihman: misafir
(Günc) f. Köþe, bucak, bodrum
Nikap; yüz örtüsü, peçe.
Eðme: (Karac’oðlan dilinde) kývrým
Kastal: (Karac’oðlan dilinde) çaðlayan ýrmak

Sosyal Medyada Paylaşın: