ne zaman alsam elime resmini ýlýk bir rüzgar esiyor bakýþlarýndan o rüzgar ki sinende aþký bende seni besleyen aksam dudaklarýmdan ensene doðru yön deðiþtirenken aniden kesilen ve býrakan yerini yaðmurun ruhuna sonsuz bir arýnmayla
ve pencereyi açtýðýmda odamdaki toprak kokusu oluyorsun sen
aðzýmý dayayýp aðzýna beslensem öpüþlerinin gözesinden demiþtin ya dudaklarým aidiyetsiz öpüyor çoðu zaman aidiyetsiz ve hissiz baþka bir öpüþ getir bana zorbaca mülk edinirken dudaklarýmý demirimden vereyim sana öyle ya birkaç damla kan kimseyi öldürmez
dudaklarýmda mey seranatý avucuna býrakýrken sevdiðin o þarkýyý biraz acý biraz sancý canlanýrken elimde resmin beklemek gözlerimde büyüyen ceviz aðacý
hadi þimdi bana biraz deniz gönder þehrinden dalgalara dayayýp sýrtýmý yatayým sen diye kumsalýna olmaz mý ahh sen kumsal ben kýyý ve bitmeyecek hiç yüreðimizin dalgalarla oynaþý
fhrn-jir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jir gnsk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.