her bütünün hikayesi, bir yarýmda saklanýr.
_yok, kýrýlmadý kanatlarým
antik bir çeþme kurnasýnda
ayaklarýmý sýnýyorum.
ne zaman adýn geçse fikrimden
düþlere yasaklý pencerelerimden
akþamlarýn þerrini yýkýyor, hayrýyla sabahlarýn
ve seccadesinde saklýyor merhemini ninem
alnýndaki soðuk yanýklarýnýn.
ne zaman sana dönsem yönümü
çiçeðe duruyor annemin bahçesinde begonya.
çingene kýzlarýnýn etekleri deðiyor gelip, çiyine.
sarmaþýk gülleri aðdýrýrken manilerle
dikenli tel örgülerine bahçesinin
sahipsiz adýmlarla çekiþiyor gözleri, annemin.
yol üstünde elverti oluyor ihanet; biçiyor
ellerinde birikmiþ öfkesi ...
kim bilir kaçýncý defadýr geçiyor
en sevgilinin doðurgan gülüþlerinden.
_ görseydi, sökerdi kanatlarýmý derinlerimden.
kaþlarýmýn gürlüðüneydi sermest dualarý
gözlerimi koruyordu babam, kendi terinden.
ne zaman gülüþlerine sürsem yüzümü
gýcýrdayarak açýyor kanatlarýný güne
eril korkularýn asýrlýk çýkrýðý...
eskiden kalma hangi telaþlarla bilmem
yolup yanaklarýmda açan gelincikleri
susuz yazlara öykünüyorum yeniden.
göz kapaklarýmda avuttuðum masallarýn
kahramanlarý asýlýrken birer birer
demir çitlerine o bahçenin
yokluk eki gibi düþüyor adým dillerine
komþu sundurmalardaki müzevir serçelerin.
2011gibi /Gaziantep