BAZEN İNSANIN YÜREĞİNE KULAK VERMESİ LAZIM
fetih 99
BAZEN İNSANIN YÜREĞİNE KULAK VERMESİ LAZIM
BAZEN ÝNSAN…
Bazen insanýn hasta olmasý lazým,
Hastane çýkýþýnda da yaðmura yakalanmalý.
Yüreðinin yangýnýný dinleyip, kendini yaðmura kaptýrmalý,
Bir 40 dk. Yürüyerek yangýnýný söndürmeli.
Ve sýcacýk bir dost yüzü görmeli;
Öyle ki; þemsiyesinin altýna girebilmeli.
Biraz muhabbetle dost saða, o selamete gitmeli,
Rahmet yaðmurlarýyla yola devam etmeli.
Yürek yangýnýna göz yaþlarý akýtmalý,
Baþýný arada bir göðe kaldýrýp yüzünü ýslatmalý.
Soran olunca halini, bir yalan bulup atmalý.
Bazen insan duygularýný, yalanla ört bas etmeli.
Bazen insanýn böyle bir günde,
Evinde bekleyen bir babasý olmalý!
Elinde þemsiye kapý önünde;
Islanmasýn diye yavrusunu kollamalý..
Bazen de bir annesi olmalý,
Nerde kaldýn?” deyip baðýrýp çaðýrmadan;
Öfkesini merak ve þefkati ile yenmeli.
Havlusuyla yavrusunun baþýný da silmeli..
Bazen insanýn bir sevdiði olmasý gerek;
Neden bu yaðmurda geldin yürüyerek?
Deyip sormasý lazým; onu teselli ederek.
O’ da “hiç” demeli baþýný öne eðerek..
Ve böyle bir günün sonunda;
Artýk baþý dönmeli insanýnda.
Atmalý kendini kanepeye;
Gözlerini yumup gitmeli artýk ebediyete..
13-03-2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.