Bu nasýl bir sevgi ?! Bu nasýl bir ýzdýrap ?! Sevgi ve sen... Artýk asla inanmayacaðým sýradan bir yalan gibi sýzlýyor bu sözler kulagýmda..
Hani sevenler bir an gelirdi ?’ Hani onlar tum yalan ve haksýzlýklara karþý bizi korurdu ? Hani bu olumlu dünyada sevgi en pahalý, en yüce deðerimizdi ? Hani.. Hani sen nerdesin ?! Bu o sevdiðim sen olamazsýn.. ! Bu sen degilsin.. Hani nerdesin ?! Nerde kayboldun ?!
Carptýgýn kapýnýn arkasýnda kimi býraktýn bilirmisin ?!
Ki ben bir can.. Icten ve yürekten seven; Ki ben bir insan.. Zaaflarý sýrf sana karsý olan; Ki ben bir vicdan.. Beni ve kendini unuttuðun zaman aklýna gelip hatýrlatan; Ki ben seni seven.. Ki ben sana tapan.. Ki ben !
Yalnýz kaldýðýn zaman yanýnda olan bir tektim ben ! Koyardýn basýný koynumda, gözlerini kapatýrdýn.. Ve dalardýn kim bilir hangi diyarlara, bense saclarýný hep okþardým. Ellerim yorulmadan her teli alýrdým.. her teli ayrý severdim ben ! Geliþin gibi dikkat çekmedi gidiþin ne malum.. Ses cýkartmadan, hicbirsey demeden çekip gittin.. Ben kaldým býraktýðýn yerde ve her gun yavaþça eridim.. Yanan bir mum gibi, yok ! Ondan beterdim.. Mum yanar birkaç saat, sonra da soner, bir daha da ses etmez, yanmaz bir daha ki ..! Gel anlat þu gönlüme gel anlat ! Mum deðil ki sonsun o birden..
Her gun yanýyor.... ! Her gun eriyor ! Her gun Oluyor! Ve sonra yine yaþýyor ! Allahým neden !?
Neden ben.. Neden biz ?! Oysa bu sevdayý buyutmuþtuk.. Oysa sonsuzluk kadar dokunulmazdý.. Oysa oyle güzel ýsýtýrdý ki beni... Oysa..... Ben buyutmuþum ! Oysa ben kurmuþum bu evin temelini ! Oysa ben sevmiþim...
Oysa ben seni içimde sevdiðim gibi yaþatmýþým.. Sende olan seni görmemiþim ki.. Her gun seni yaþamýþým, meðer bir hayalmiþ.. Içimde oyle sevdim ki ben seni.. Silsem silemem, silmezsem lekelenemem ! Ne yapsam sensiz edemem ! Her gun ayný yerdeyim ben, býraktýðýn gibiyim.. Ustumde ayný elbise.. hala kokunu taþýr.. Icimde sindi o koku, ama... ! Ama belki gelirsin, dönersin ya.. O elbiseyi seviyordun diye o hala.. O hala ustumde ! Ellerim titrer, ama tutarým bir ayna.. saclarýmý da tararým ihmal etmem gelince okþarsýn belki diye.. Onlara bakardýn bir hayranlýkla, bakýsýn da hala karsýmda iste ! Bir sana dokunamadým.. Aylar geçti, ben hala býraktýðýn evde.. Perdeleri cekmisim ve kalýyorum buz kesen duvarlar arasýnda, buharlaþan pencerelere çizerim senin benim adýmýzý... Etraflarýnda da tek bir kalp.. sarmýþ korur hep onlarý ! Oyle ya.. En azýnda o pencerenin ustunde bir tek olduk ya biz bir tek ! Senden ne bir ses, ne de bir haber aldým.. Ama itiyorum hala kapýma calanlarý, hatta... Evimin onunde bir tuzak kurdum oyle ki hickimse giremesin birdaha þu gönlümde, kimse yaklaþamasýn diye ! Sensiz ben bu omru nasýl çizeyim ki ?! Nereye baksam ?! Ilk sendin ya … Ilk sendin ya GONUL YARAM ! Kimseye bakamam ben.. Gecti benden ilkbahar, soldum bir yaprak gibi.. Istemem ben kimse gelmesin bu saatten sonra ! Yaram acýk kanýyor, kalbim sana atýyor.. Yaklaþan her kimsede seni görmeyince ben.. Kýzarým kendime ! Kimse sen olamaz ki.. Sen beni ben yaptýn, ogrettin hissetmeye.. Bense hep seni yaþattým þu bir turlu durmayan kalbimde... Kimseye açamam ben o gonul yaralarýmý, Bekliyorum hala gel de son bir kez sapla þu býcagýný.. Kollarýnda can verirken yýka beni goz yaþlarýnda.. Ellerimden sýmsýký tut ve býrakma sakýn bedenim buz kesene kadar... Saclarýmý sen tara isterim ve op son bir kez beni alnýmdan... Kalsýn o izin..
Beklerim ben sonsuzlukta sana kavuþma aný... Beklerim ben sonsuzlukta sana kavuþma aný... ! Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif_Demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.