Geceler bu þehrin dört bir yanýný sarar.. Karanlýgýn sýrtýnda bir sessizlik, her gecen saatte sesini biraz daha yukseltir..
Lambalar birer birer söner... örter ay ve yýldýzlar her binayý.. O anda huzur çöker ve durur araçlar ve ordan oraya koþan ruhlar.. Sokaktaki hayvanlar sýkýþýr bir koþeye ve gunduzu bekler, belki onlarý bulur sahiblenen, seven..
Ara-sýra bozulur o derin sessizlik, sýralarda bulunur bir isyancý ve bir ýþýk.. Kimi aþkýn kurbaný uyanmýþ uykusundan, dilinde bir adý almýþ, kurumuþ dudaðý sayýklamaktan..
Kimi sevdiceðinin koynunda izler onu zaman dursun ister... Ayýrmasýn onlarý yine bir gun.. Kalsýn o huzur, cozulmesin diler o dugum..
Kimi bomboþ bakýyor, eli ve aklý dolaþýr.. Herseyden de sýkýlmýþ, yapacak þeylerle ugrasýr. Arada da sokaklar sahnesinde bir sarhoþ konser verir..
Kurtarýr gecemiz herkezi, birkaç saat huzur verir.. Kolayca farkedilmeyen de bir buyu, ayrý bir sessizliði içinde taþýr..
Orter her kusuru, her isyaný da susturur.. Ve Bulutlar arasýnda güneþin ay ’ a olan sýradaki kavuþma umidi ile kendine yol açana kadar... Ay’dýr gecenin buyucusu, herseyin hukumdarý.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif_Demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.