Ayrýlýk sana yakýþmaz ki, gitme dedim. Adým atarsan eðer göðsümü ezersin, kalbim kýrýlýr. Sonra da batar aþka, kanar aþk; ayrýlýk akar ayaklarýndan diye endiþelendim..
Sustum sonra, en azýndan kötü de olsa bir cevap bekledim senden. Muhattap bile olmadýn benimle, ayakkabý týkýrtýlarýn konuþtu senin yerine. Gitme dedim ayaklarýna, gidiyorum dedi dudaklarýma. Rüzgarlarýn okþadýðý saçlarýn da elveda der gibi savruldu arkandan, saçýnýn her teli el olmuþ, el sallar gibi savruldu rüzgarla. Bir kaç gözyaþýyla, öksüz býrakýlan bir çocuðun bakýþlarý gibi çaresizce, ve gitme þahadetinden sonra sessizce, bakmakla yetinebildim sadece arkandan..
Oysa gitme dedim, hiç aldýrýþ bile etmedin. Sadece dediðimle kal’dým, kaldým gittiðin için..
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.