ne var ne yok silindi,unutuldu
ürkek bakýþlarýn kaldý aklýmda
kalbimde sürekli bir yaðmur sesi
özlem bulutlarýndan yaðýyor
o gözlerdeki hüznün ifadesi
uykusuz sabahlarý ettiðimiz geceler
birbirimiz için giydiðimiz güneþ renkli gömlekler
ve baðladýðýmýz mavi kýravat
sonra güldüðümüz her karþýlaþmada
hiç geçmeyen yürek çarpýntýmýz
unutuldu
adým adým takip ettiðimiz birbirimizi
girip gölgelerimizin içine
bulduðumuz þiþelerin dibini
kýrdýðýmýz kadehler
mektuplarý,resimleri yaktýðýmýz
gözlerimiz yerde verdiðimiz selâmlar
uzun uzun sohbetlerle ayrýlmak istemediðimiz
o þýmarýklýðýmýz,yüzümüzün kýzarmasý
yakaladýðýmýzda kaçamak bakýþlarý
bir þey olmamýþca uzaklaþtýðýmýz
dönüp dönüp arkamýza baktýðýmýz ayrýlýklarda
her þarkýda bulduðumuz melânkoli
o içli zamanlar hasretle yýpranýþlar
sürekli kalbimizde yanan har ateþ
unutuldu ismimizi sevgiyle fýsýldayýþ
ürkek bakýþlarýmýz kaldý
daha hangi aþýklarýn selâmlaþtýðý o yolda
12. 3. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.