Gece karanlýk ve sensiz. Tek baþýma odam mum alevinde sevgisiz. Bir kadeh içkim var dertsiz kedersiz. Nerdesin gidiyorum bir sigara dumaný gibi gölgesiz.
Karanlýðýn ardýndan doðuyorum her gece sensiz. Daðýlýyor bedenim sigaramýn külleri gibi zahmetsiz. Ýçiyorum bir baþýma yine hevessiz. Yaþýyorum kimsesiz ve çaresiz. Mum alevinin aytdýnlattýðý odamda, Kalemimin gölgesi geçiyor defterime benden habersiz. Þuurum kaybolmuþ aklým bedensiz, Ruhum dolaþýyor gönül meyhanende kimsesesiz. Sende býrakýp gittin ya beni þerefsiz.
Dönmesen de bitmeyecek tek günüm sevgisiz. Sönmeyecek alevim senden habersiz. Ölmeyecek.
Ölmeyecek söz bu beden sensiz..
18.08.2004 00:50
Burhan Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.