Bir kadýným ben.. Yaþadýgýmýz bu dunya bana zor gelse de arada..
Bir kadýným ben.. Sabýrlý her adýmýmda, Bir elimde kýlýç var, digerinde de ayna.. Gucumun yetmedigi yerde guc alýrým sevdiklerimden.. Herseyin pahasýna, savasýrým her haksýzlýgýn inadýna.
Bir kadýným ben.. Arada gizlerim gözyaþýmý ben - kimse uzulmesin diye.. yuzumde dogan bir tebessumde. Her adýmýmda, her yerde basarým ben bir anne sefkati ile..
Bir kadýným ben.. Affetmeyi hep bilirim, kimseye kýzmam ve gucenmem; Bilirim ki bu hayatýmýn kahramanýyým ya hep ben.. Kahramanlar adaleti, hep sevgiyi dagýtýr.. ve yeni umutlarla her uzgun kalbi de yaþatýr..
Umutsuzluklara da kapýlsa, hemen kalkar o ayaga. Tanýmaz yorgunlugu, hep gulumser, aç ve acýkta kalsa da hep sever..
Varmýdýr bu dunyada muhtac olaný doyurmak, mutsuz olaný gulumsetmek kadar guzel bir kar ? Iþte kadýn olmak da böyle bir þeydir yar. Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif_Demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.