Ama artýk yeter ! Bukadar ýzdýrap ve bukadar keder.. Sevdigimiz kadar sevilmiyormuþuz meðer. Acýlar bogazýmda dugum yapar, yoruldum...
Bu hayat, bu insanlar.. hersey boþluk ve sessizlikten ibadetmiþ meger.. ... Sevilmeye, tapýlmaya ruhlar hep ister.. ama nekadar sahteymiþ onlar da meger..
Ah keder! Yine peþimdesin, artýk dur.. artýk yeter ! Sahte bir resim oldu hep içimceki hayaller..
Hani hic kirlenmeyecekti bu degerler?! Hani hep sonsuzdu bu sevgililer..
Uzaklara dalmýþ artýk bu gozler.. Ne bugunde, ne de yarýnda kendime bulamadým bir yer..
Bu sevdalar yordu beni, yeter ! Herþey bir oyunmuþ meger.. Kalp darbelerinde bir rekabetin peþindeymiþ bu sevenler..
Ardýnda hep ýzdýraplar, ve yeni zaferler.. Gozlerimdeki hayatý yokuþlara atana kadar tum darbeler. Ama artýk yeter.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif_Demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.