Bak iþte þimdi bu þiirin içindesin,
Gökyüzü gibi hep tepemdesin,
Her nefeste Ýstanbul oldun içimdesin,
Belkide yalancý bir baharýn düþündesin.
Kim bilir þimdi ben kaçýncý mevsimdeyim.
Ýçimdeki senle bu ömrü tüketmekteyim.
Yýldýzlarda kurduðum düþler ülkesinde,
Hala gözlerinden yüreðime inmekteyim.
Senin taht kurduðun küçük kalbimle,
Benim ülkemde senin cesaretinle,
Benim dünyamda senin esaretinle,
Senin kalabalýðýnla beklemekteyim.
Yalnýzým kocaman bir obanýn içinde,
Dünyamýn çatýsý yýkýlmýþtý asýrlar önce,
Sense yine aynýsýn hep düþlerimde,
Yürüyorum seninle bahar bahçelerinde.
Yýldýzlar sönmüþ artýk görünmüyor,
Ay küsmüþ bizlere yeri bilinmiyor,
Sensizliðin ayarý yok deðer biçilmiyor
Ömür yazý deðilmiþ inanki silinmiyor.
Orhan YILMAZ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.