Yalnýzým hercai kokan sabahlarda,
Yürüdüðüm sokaklar dar, karanlýk ve yalnýz,
Bir ayak sesi olsa yanýmda, önümde veya arkamda,
Belki de karþý kaldýrýmda,
Yok,
Kendi nefesimden baþka ses yok buralarda.
Þehirlerde yalnýz sana, bana ve kendine,
Bahar yaðmuru yaðýyor þimdi bu þehre,
Islatýyor yollarý, kaldýrýmlarý ve yüreðimi,
Göz çukurlarýmda asi bir bulut var sanki
Gözlerim buðulu kirpiklerim ýslandý yine,
Arada bir gök gürlüyor,
Bu þehri ölüm uykusundan uyandýracak gibi,
Umutlarým, düþlerim ve yüreðim,
Paramparça uçuþan kara bulutlar gibi.
Düþlerimi serdim þimdi tanýmadýðým ellere,
Yarýnlar inadýna belirsizken,
Onlar bana verebilir mi dünü geri,
Durma sende öyle, solgun dudaklarýn aralansýn,
Sabah güneþinin öptüðü gelincikler gibi,
Anlatýrsan yüklemsizde olsa birkaç kelime,
Ýçimdeki cehenneme zincir vururum belki de......
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.