Hala,
Kocaman bakýyorsun hayata,
Hazan yorgunu olmuþ gözlerin,
Altlarýnda acý dolu torbalar var.
Kirpiklerin hala uzun ve kapkara,
Gözkapaklarýnda sürmeler,
Ürkek bakýyorsun hala hayata,
Gözlerin yine sisli ve nemli,
Maðrur bir Ceylan gibi.
Ey Ceylan gözlü sevgili,
Kömür karasý hala gözbebeklerin,
Zindan gibi içi,
Bense içindeki türbe gah olmuþ eski sevgili,
Yanýndan geçerken yine görmedin beni,
Görseydin bakamazdým,
Utanýrdým,
Hala güzel olan o kocaman gözlerine,
Hiç deðiþmemiþsin aradan geçen yýllarda,
Endamýn hala yerinde,
Üzerinde yine siyah kaban,
Eteklerin hala fýrfýrlý,
Boynunda taktýðým o lanet kolye,
Saçlarýnsa kara,
Uzun
Bukleli,
Beyazlar düþmüþ içine,
Yýldýz gibi parlýyor ne demeli.
Hala yalnýzsýn,
Ýnadýna dik ve maðrur yürüyorsun.
Eski mahallenin haným kýzý,
Bense ayný,
Haylaz bir serseri.
Hep köþe baþýndan düþlerdim oysa ben seni,
Birazdan çýkacak kapýdan derdim.
Yâda kapýdan eve girecek diye beklerdim.
Karanlýkta senin pencere altýnda,
Seninle ömrüme ömür eklerdim.
Sonra,
Ellerini öper okþardým.
Pencere altýnda,
Þiirimizi okurdum sana,
Sense gülümseyerek bakardýn bana,
Eþlik ederdin sessizce,
Gecenin alaca karanlýðýnda,
Mehtabý sevmezdin,
Bir gören olur diye.
Ürkek ve çekingendin.
Bense hep kokuna takýlýrdým,
Sardunya kokuyor ellerinde diye.
Gözlerinden tanýdým yine seni,
Sardunya kokulu sevgili,
Geçenlerde gitmiþtim,
Sizin mahalleye,
Yýkýlmýþtýr belki o lanet eviniz diye,
Hala dik duruyor köþe baþýnda,
Senin gibi, endamý yerinde.
Senin pencerende hala korkuluk yok,
Saksýlar cam dibinde boþ,
Ýçlerinde sardunyalarda yok.
Sende yoksun pencerede,
Örümcekler að yapmýþ camýnýn üzerine,
Hala mehtap var üzerinde,
Ey Ceylan gözlü sevgili…
Orhan YILMAZ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.