Aðustosun on yedisiydi,
Cennetin tacirlerinin þehrinde,
Mavi bir geceye kar yaðýyordu,
Üþürdüm ben,
Üþürdüm yine senin yokluðunda….
Üþürdüm, ela gözlerinden çok uzakta,
Kayboldum ben yine,tacirler þehrinin ortasýnda….
Yaðmurlar mavi yaðardý,
Þehirde iyot kokusu hep vardý,
Oysa yüreðim bir gelincik tarlasý,
ruhumda her sabah kardelenler açardý,
Ýþte tatlý bir meltem esiyor yine, bu gökkuþaðý sabahýnda,
Toprak ana rahmi kokuyor, yaðan mavi yaðmurlardan sonra
Yüzümde hüznünün verdiði soluk bir gülümseme,
Dudaklarým sensizliðin susamýþlýðýndan çatlak yine,
Bense yine ayný, ayyaþlýðýnla saðlam basýyorum yere,
ya aydan kaçýyorum, yada güneþe tutunuyorum,
Ýþte bir turnanýn gözündeki hayata takýldým,gidiyorum….
Gidiyorum da….senin gibi,gitmeliydim oysa….
Hürriyete kapalý bu mavi yaðmur sabahýnda,
Güneþ korkar göstermez yüzünü baksana,
Eser yalýn bir rüzgar hasret limanýndan,
Dudaklarýmdan dökülür hala gözlerinin hüznü,
Gecenin zindani kokusu sinmiþken üzerime….
Gözlerimde hürriyete müptela bir aþk varken,
Hayat oldu þimdi bilinmez bir umman,
Bu sensiz sabahýn berduþluðunda….
Akþamdan kalmýþ ayyaþlýðým yine,
Yakar ellerimi yakar,
tuttuðum þarabi bu intihar mektubu…
Son sarýmlýk bir tütün,kaldý,
hasretinin yaðdýðý geceden,
Hasretinin sindiði kokuyla girmiþ uyur,
cinayetler yazan bir beyaz kaðýtta,
Þimdi hiçbir ateþ yakmaz bu cigarayý,
hürriyete sürgün bu sensiz sabahta…
Hala koynumda kokun, anlarýnsa izi yüreðimde,
Hadi gel artýk, yak þu son cigaramý,
sensizliðe kapalý bu hasret sabahýnda…
Bitsin, asýrlar süren sensizliðin izni…
Böyle bir sabahta, gidiyorken ben ummana,
Kumpas kurdu bir hain, yurdumda bana…
Akbabalar baþýmýn üzerinde dönüyor þimdi,
Oysa ne leþ vardý bende, nede kokuþmuþ bir beden,
Anne arkamdan bir sen aðla, Nisan yaðmurlarý dinmeden…
29.03.2012 Orhan YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.