düþmeleri diz kapaklarýnda henüz taptaze
gel
ört
kokla
demiyor
sormadýðýna yanmýyor
varlýk baþlangýcýnda yok olanlarýna
-kimseleri-
ah vurdum
kaç kez
vurdum da
duymayanlarý
ah…
yanýma gelsen
olsan kâðýdýmda
akþam gündüzü teslim aldýðýnda
ýþýklarý öperiz
tutsaklýðý ister kýsa sürsün
isterse
belki uzun…
kurtuluruz çocuðum
radyasyon misali daðýlýp
üzerine -üzerimize- çoðalan kötü insanlardan
korkularýmýz tanýdýk
koynumun karanlýðýnda korurum seni
anlýk…
ancak
elimizi kalbimizin baþýna bekçi býrakalým
hep öyle yapmýþýmdýr
aðýr taþlarla örülü kýyamettir yarýnlar
ha geçilir
ha kalýnýr
kalan sað bizim -gönlümüz- olsun…
velev ki
geç kalýnmýþ intikamlar
alýnmýyor
zamanýnda sarmýþ
sýrtýmýzý kimsesizlik…
bilmiyorsun al elmalar yanaklarýnda
ýsýrsam öperken
kan nedir görmemiþsin
çark etmemiþ ömrünün dümeni
kýzmazsýn
henüz…
þimdi sen
yüzün bana
yüzün bize
yüzün söze çevirmeden
uyu biraz
öleyim
doya doya ...
bensizsabahýnanot:
uyandýysan çocuðum bir yudum nefes çal
yýllarýný gecelerle hesap et
o kadar gece
o kadar sen olacak yaþýn.
bize bizden baþkasý
…
..
.
yok
bize bizden ilerisi
...
..
.
yok