En baþýndan biliyordum imkansýzým olduðunu, Hüsraným olacaktýn anlamýþtým… Ýskelelerden uðurladým bir ucu yanýk yüreðimi, Kor ateþlerde yandým , Anlamadýn… Þehrinin denizlerinde güvercin olup uçtum peþin sýra, Bazen bulut oldum baþýnýn üstünde sakýndým, Bazen gece olup seni koynumda sakladým, Gözlerinin ta içine baktým, Yüreðim, iki damla aktý gözpýnarlarýmdan, Neden sormadýn? Avuçlarým kanadý her gece hoyrat rüzgârlardan, Tenim acýdý, ruhum can verdi, Kirlendi odamýn bembeyaz duvarlarý, Karaya çaldý tüm renkler, Anlatmak istedikçe defalarca, Neden sormadýn? En koyu karanlýklar çöktü göz bebeklerime, En kuytularda sen oldum yokluðunda, Anýlara anlamlar yükledim , ‘belki’ ler,’varým’lar. Saklýmda sakladým, anlatmadým, NEDEN SORMADIN?
Nurcan Çelik Yalun. 5.3.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurcan Çelik Yalun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.