Ölürken bile sormazlar mý insana son arzusunu? Gidiþin ölümse; niye sormadýn? Celladým mýydýn Sen benim? Boynuma ipi dolayan, yoksa sandalye mi mi tekmeleyen? Sevdiðimdin, acýlarýma nikah kýydýðým….
Ýkimizde kýydýk; ben kendime, Sen de bana, Ben Sana Nâzým dedim diye mi beni parmaklýklar ardýnda býraktýn? Bir terslik yok mu burada? Ait olamadýðým yorgun þehirdeyim þimdi ben, Yorgun düþlerde sabahlýyorum.
Hangimiz hangimize aitti söylesene? Kim daha yakýndý gidiþe? Ben gelirken iþaret býrakmadým ki yollara, Gidiþim kolay olsun diye, Senden sonraki durak; ölümümdü…
Gün’ü olmayan zamanlar yaþýyorum, Gün’süz, Güneþ’sizim… Ben ölünce, sýcaklýðýmdan düþeceksin, Üþümeyecek misin hiç? Ben olmayýnca Sen nereye gideceksin?
Yorgunluðum tam da Sana denk gelmiþti, Bilseydim ölümüm; elinden olacak, Daha önce düþmez miydim yollara? Ölüme eþ olurdum Sen diye… Boþluða nikahlanýrdým…
Uykusu kaçtý gecelerimin, sesin kaçtý , nefesim kaçtý, Tüm renkler silindi gözlerimden, Ben mi kör oldum, renkler mi uçtu gözlerimden? Bu müebbet neyin Hapis’iydi? Hadi durma Sen de yaz, Hükmü mü ver ellerime…
Ýki-Mart-ÝkiBinOnÝki*11:00 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.