Anlatayým istersen gönlümün kâbusunu
Kâbuslarýma raðmen seviyor olduðumu
Sevdikçe yittiðimi, gözlerimin pusunu
Uzandýkça sesine hepten kaybolduðumu...
Kanamaktý sesinde sevgisizliði duymak
Ve gözlerinde görmek sarýþýný esmeri
Gönül evinde ise izdihamýný saymak
Zifirî gecelerde söndürmekti kameri
Nasýl derdim ki sana “Karanlýðým artýyor!”
Gönder ruhuma doðru güneþini, ayýný
Nasýl derdim ki kahrýn, saçýmý aðartýyor
Daldýðýn gönüllerde gördükçe halayýný
Hem zaten biliyordum bir ayaðým burada
Diðer ayaðým ise öteye gitmektedir
Hem zaten biliyordum ben yoktum ki sýrada!
Sýrada olanlarsa ömrü tüketmektedir
Ne yazýk ki alýþtým yarama tuz basmaya
Alýþtým da gitmeye boynumu eðip eðip
Ve þimdi suratýný ne gerek var asmaya
Fermanýný yazdýðýn ölürken garip garip
Þimdi, susmalýsýn ki iyileþsin yaralar
Unutayým gönlüme sevgi bulaþtýðýný
Merak da etme beni, zora sokmaz karalar
Varsýn görmesin gönül aþka ulaþtýðýný
Karalar baðlamaktýr sevmenin diðer adý
Aðlamaktýr kuytuda içli ve sessiz sessiz
Biliyorum bu esen ömrümün en son badý
Biliyorum da sensiz kalacaðým nefessiz
Haydi, gül kara gözlüm, yakandan düþtüm artýk
Gönlümün gurbetinde ham idim piþtim artýk...
Saadet Ün – 01.03.2012