diz dize otururken
gece ile gün
ilksiz iklimleri yaþatýrlar birbirlerine
üretken
doðurgan
sevgi biçen efsunlar
tozunu toplar siyahýn
iletirler mevsimlerin düþ beylerine
yaðar seyran
açar karanlýk rengini beyaza
hep
hep bizimle
biri siyah
biri beyaz
üstüme bütün hayallerin yaðmurlarý düþsün ki
yalan söylemiyorum
bir kuyunun gölgesindeyim
dans ediyor yansýyan gök izlerinin siyah gölgeleri
hem de beyaza
ah Erasmus hangi deliliðe övgü bu
....