kendini arar gibi uyanýyor gün
usulca doðuyor güneþ
körpe eþikleri sararken
þekillenen sýzýlar
sesimi kilitliyor
içli adýmlarýn yontusu
ruhumdaki sarnýcýn
gözleri rüzgar olsa da
benlik köþe baþlarýnýn örsü
zoraki gülümsemeyle bekliyor deva
halen görmüyor direnç kökleri
sessiz ve hýrçýn
ilerlerken gün düzlemi
bütün külliyetler kaybediþlerin neferi
dövünüyor güz
ve
bir düþ ikilemi
çiziyor beni zamana köprü
bak
bütün bulutlarýn saçlarý suda
tut elimi
hadi sürün gel gün ýþýðý, mavi farýný
....