ŞUBAT SOĞUĞU

Ýki büyük sevdam var, biri halk, biri toprak,
Ne zaman bahar gelse solar, dökülür yaprak.
Biri candan kýymetli, en kutsalý vatandýr,
Diðeri ona âþýk, topraða can katandýr.
Kanýyla o topraðý hamur edip yoðuran,
Þühedayý vatana koçum deyip, doðuran,
Oðlu eli kýnalý analar ile dolu,
Bir vatan ki bu ülke ondandýr Anadolu.
Toplarýn topraðýný karýþ karýþ eþtiði,
Mermilerin havada çarpýþýp kesiþtiði,
Bir cephenin içine sellercesine giden,
Ýnancýnýn uðruna canýný feda eden,
Maziye atamýzýn yazdýðý nice destan,
Sonunda vatan oldu bu cennet-i gülistan.
Ýnsaný ki yüreði iman ile beslenir,
Allah’ýn, peygamberin sevgisiyle süslenir.
Düþmanýyla yan yana þühedamýzýn seli,
Ýnsanlýða ibrettir bu tarih belgeseli.
Birçok medeniyeti sevgisiyle kuþatan,
Yüzlerce yýl içinde incitmeden yaþatan,
Bu kültürün yerini düþman durmadan oyar,
Ýrtica ve laiklik hezeyanýný koyar.
Cumhuriyet denilir, cumhura saldýrýlýr,
Bütün hakký, hukuku silinir, kaldýrýlýr.
Ýhanet maþalarý durmadan mezar kazar,
Ýstikrar yakalanýr, hemen irtica azar.
Mazlum, masum kesimin hiç sesi dahi çýkmaz,
Namussuzluk bir türlü yakasýný býrakmaz.
Birden gündeme gelir þeyhler müritleriyle,
Tecavüzcü sapýklar üfürükçüleriyle;
Müslüm’le, Fadime’yle, KALKANCI’yla vizyonlar,
Hâsýlat rekorlarý kýrar televizyonlar.
Elektrik çarpmýþ gibi zikredip sallananlar,
Acý var mýydý acý deyip, hesap soranlar.
Aniden zuhur eder sakallý sarýklýlar,
Þehir þehir dolaþýr elleri sýrýklýlar.
Medyayý esir alýr üfürükçü duasý,
Bir rezalettir gider, hepsi harem aðasý.
Gündem oluþturmaya huzura terör estir,
Vicdan ile cüzdaný örten en iyi sestir.
Düþman güler, dost küser, güven baðýný keser,
Amacýna erersin, izinden kalmaz eser.
Halk kervaný ýþýkta ufuða yürüyordu,
Avcýlar karanlýkta böyle iz sürüyordu.
Pusuya yatmýþlardý kervaný durdurmaya,
Düzeni çetelerin keyfine uydurmaya.
Kara dayý, bir avcý, gizli tuzak kurmayý,
Tehlike gördüðünde kuþanýrmýþ armayý.
Zaten teröristlere öyle hesaplar sormuþ,
Tam iki bin yedi yüz elli haini vurmuþ.
Ne zaman destan yazsa vatan, millet aþkýna,
Bir iftira baþlarmýþ, duyan döner þaþkýna.
Yok, tetik çekilmiþse neredeymiþ vurulan?
Bütün söyledikleri güya kuyruklu yalan.
Helikopter havaya kaldýrýlmýþ, vurulmuþ,
Yedi kahraman orda dilinden þehit olmuþ.
Yok, yalaný söyleyen öyle zehirli yýlan,
Bu yüzden helikopter, hazine þehit olan.
Baþarý madalyasý daðýtýlmýþ hediye,
Orda olup biteni söylemesinler diye.
Yok, koparýlan para kurt sofrasýnda yenmiþ,
Yok, bütün görüntüler eski arþivlerdenmiþ.
Kaos körüklenirmiþ, millet canýndan bezmiþ,
Birileri terörü bitirmek istemezmiþ.
Jitemcileri varmýþ çetelerle el ele,
Yok, çalýþma grubu teröristlerle bile.
Cesareti artarmýþ kasamýz her dolanda,
Saldýrýya geçermiþ bahaneyi bulanda.
Yok, vatanperverlerin hepsini fiþlemiþler,
Güya katletmek için listeye iþlemiþler.
Koparýlan hezeyan ülkeyi sara sara,
Canlarýna dak etmiþ bunca yalan, iftira.
Büyük bir gürültüyle güçler hazýrlanmýþtý,
Tanklar sokaða taþmýþ, düþmana þahlanmýþtý.
Çevik bir, avcý demiþ gün bu gündür ileri,
Düþmanlarýn elinden kurtarmaya kileri.
Karanlýða aydýnlýk, ýþýklar söndürülmüþ,
Kervan ateþ altýnda, tamamen öldürülmüþ.
Ýrtica ve laiklik, baþörtüsüyle kazan,
Kaldýrmýþtý iþte bu büyük tarihi yazan.
Derinden bir nefesle düzen kurtarýlmýþtý,
Düzeni kurtaranlar düðüne sarýlmýþtý.
Kiler, miler ne varsa hepsi geçmiþti ele,
Halledilip meclise devredilmiþ ihale.
Tecavüzcü hocalar, üfürükçü doktorlar,
Post-modern darbe ile uçmuþ, artýk yokturlar.
Meclisi vermiþlermiþ düðünle bir takýma,
Üç gelin yüzden dostmuþ, ama gönülden kuma.
Avcýlar düðün ile üçüne de abanmýþ,
Ýrtica merhemiyle yaralarý kapanmýþ.
Kumalardan birisi yüz vermiþ bir hýsýma,
Üçü de gebe kalmýþ soðuk yüzlü kasýma.
Þubat miyav zamaný, vermiyormuþ âmâný,
Coni’yi de kaplamýþ aþk ateþi dumaný.
Cehalete savaþlar, büyük devrimler baþlar,
Þubat soðuðu biter, son bulur kara kýþlar.
Ayçiçeðiyle zeytin geliþmeye engeldi,
Buðday, þeker pancarý, tütüne kota geldi,
Döviz nazarlýk oldu, lira mezarlýk oldu,
IMF çaðýrýldý, kasalar para doldu.
Borsada bayram vardý, oynayýp diz çökerdi,
Kimi halay çekerdi, kimi kalay çekerdi.
Musluklara hortumlar boþa akmasýn diye,
Eþe, dosta, yakýna saraylardan hediye.
Büyük sanayi doðdu, çek yazan, döviz bozan,
Dövizi olan paþa, keyfine bak, yat uzan.
Ýhtiyaç kalmamýþtý artýk fabrikalara,
Çalýþanlar dýþarý dökülmüþ sokaklara.
Halis muhlise ateþ, o batanlar, kaçanlar,
Ambarda futbol oynar kemelerle sýçanlar.
Faiz yedi bin beþ yüz, zenginlikler katlandý,
Karanlýk çaðdan çýkýp, aydýnlýða atlandý.
Bir zafer kazanmýþtý demokrasi adabý,
Kimi kasa fýrlatýr, kimi kanun kitabý,
En büyük eðlenceler bu kez televizyonda,
Tabak kýranlar her gün yarýþtaydý vizyonda.
Gece kulüplerinin çýlgýn görüntüsünden,
Millet huzura erdi, býktý baþörtüsünden.
Ýntihar edenlerin sormayýn hesabýný,
Çeteler de geçmiþti ünlü Sýrp kasabýný.
Ülkedeki yangýný hissedenler derinden,
Felç ile heder olur, kurtulur kederinden.
Koparýlan hezeyan kriptoyla münhasýr,
Kimi lüks villa bulur, kimi bulamaz hasýr.
Sarmýþtý ufkumuzu böyle bir kara þubat,
Kara kýzýn sevdasý, soy dükkânlarý kapat.
Düzen elden gidiyor diyerek o azanlar,
Mutluluða ermiþti, susmuþtu borazanlar.
Söz, irtica, laiklik, susurluktan düzenin,
Yaþamaya hakký yok, avazýndan bezenin.
Düzeni kurtarmaya ahkâm kesilen çoktur,
O nasýl bir sistem ki zulümde eþi yoktur.
Yasalar iki baþlý nerde hukukun rengi?
Bu ülkede olur mu demokrasi ahengi?
Çoban merayý sarar, etrafý halka duvar,
Teþbihte hata olmaz, girmesin diye davar.
Hitabeyi okuyun, resminize bir bakýn,
Vatan, millet diyerek söz etmeyin ha sakýn.
Hýristiyan evlenir, kilisesine uyar,
Nikâhý gayri resmi, onu da papaz kýyar;
Ve hatta öðrenciler hocasý ile gider,
Ýnancýnýn gereði orada ayin eder.
Yönetime gelenler meclisine gidiyor,
Ýncil’e el basarak halka yemin ediyor.
Oralarda hiç kimse irticaya takýlmaz,
Laiklik elden gitmez, düzenleri yýkýlmaz.
Çünkü orda devletin özü, sözüdür millet,
Hiç birinde var mýdýr böyle musibet illet?
Museviler dinine herkesten daha katý,
Onun için inançtan emer en büyük tadý.
Bilir ki o inançlý leke katmaz kanýna,
Kanýyla hamur eder, can verir vatanýna.
Þili’de de ilk önce dindarlar vurulmuþtu,
Amerika’ya uydu bir düzen kurulmuþtu.
Siyonizm’in dünyada çarký böyle dönüyor,
Ondandýr Menderes’ler, Allende’ler sönüyor.
Yýllarca bu ülkenin kanýný emenleri,
Millet artýk tanýdý, yutmaz o dümenleri.
Ýnancýna saldýran öfke ile kin kusar,
Bilmiyor mu çeteye gelende neden susar?
Bir sihirli geceyle sað, sol birden bitiyor,
PKK kuruluyor, kan dökerek gidiyor.
Neden sesin çýkmadý, ülkeyi terör sardý?
Elini, ayaðýný baðlayanlar mý vardý?
Çözülmez sorunlarý kimler üretip serdi?
Bir de dön millete bak, var mý sendeki derdi?
Kimin özünde gerçek dilindeki lehçesi?
Teröristler, çeteler kimin arka bahçesi?
Bu millet görmüyor mu huzurunu bozaný?
En temel kültürüne vurup, mezar kazaný.
Kanýmýza susamýþ vahþi bir suç örgütü,
Terörle, çetelerle düzene çeker ütü.
Bu millet düzenini sevgisi ile sarar,
O suç yuvalarýna gün gelir hesap sorar.
Ruhunda hezeyan yok, yarasýný kaþýmaz,
Damarýndaki asil, o kan mikrop taþýmaz.
Halk uyanýr mum söner, seçilen halka döner,
Ülkedeki yangýnlar iþte o zaman diner.
Milleti aptal sanýp gücü ile ezeni,
Bu millet siler kurar cumhuriyet düzeni.
Ýrtica ve laiklik, baþörtüsü sorunu,
Millet bir daha yemez zulmedenin zorunu.
Kim düzeni sanýrsa altýn tarak, kaþaðý,
Bulamaz iþkenceden zevk alacak uþaðý.
(28 Þubat’ta, doðum günümden ilâm,
Bin yýla her bir kelâm, binlerce yýla selâm.)
Þubat 2002



Sosyal Medyada Paylaşın: